به نقل از «دانا»

ذاکرین اهل بیت در اشعار از ملودی های غربی استفاده نکنند

تاریخ انتشار: ۲۴ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۱۱۰۹۸۴

مرثیه سرای یزدی گفت: شعرایی که در زمینه مرثیه سرایی فعالیت می کنند باید قبل از هرچیز شناخت کامل از واقعه کربلا داشته و در موسیقی اصیل نیز دستی به آتش داشته باشند ضمن آنکه شعر عاشورایی باید با استناد به اسناد معتبر و روایت دقیق باشد و مخاطب را مجذوب خود کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش یزدرسا، استان یزد از دیرباز سهم به سزایی در تاریخ سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در این مرز و بوم داشته و این استان را در این عرصه شهره کرده است به نحوی که یزد را حسینیه ایران لقب داده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

احمد محبی شاعر یزدی خاندان اهل بیت (ع) سالیان زیادی از عمر خویش را در راه سرودن اشعاری حماسی و باشکوه از حادثه عظیم کربلا صرف کرده که شکوه و زیبایی اشعار وی با صدای ماندگار و دلنشین مرحوم سعادتمند دو چندان شده است.

 

وی در سال 1334 در محله فهادان یزد دیده به جهان گشود و در خانواده ای مانوس با ادبیات پرورش یافت به طوری که برادر بزرگترش مرتضی محبی متخلص به صابر یزدی از شعرای جوان و خوش ذوق بود که در اثر یک سانحه تلخ، جان به جان آفرین تسلیم کرد و برادر دیگرش نیز دبیر ادبیات عرب و از مرثیه سرایان خوب این دیار است.

محبی علت علاقه مندی خود به شعررا، ادامه دادن راه برادر فقید خودعنوان کرد و گفت: در آن دوران با مرحوم حسین سعادتمند که در گروه سرود مدرسه می خواندرابطه خویشاوندی نیز داشتیم و همین امر موجب شد تا با مشاهده استعدادم در زمینه شعر، به من  بها داده و مشوفقی برای قدم گذاشتن در این مسیر شود.

ویژگی استاد حسین سعادتمند خلوص نیت و جان بخشی به کلمات بود

این شاعر پیشکسوت، شاخص ترین ویژگی استاد حسین سعادتمند را خلوص نیت او دانست و تشریح کرد: حسین سعادتمند همیشه به دنبال سبک جدید و دوری از تقلید در اجرای خود بود که ملودی های ناب عاشورایی وی حاصل این تفکراست که با گذشت سالیان دراز هنوز هم سبک نوحه خوانی سعادتمند در اوج قرار دارد و الگو و راهگشای دیگر هیئات مذهبی شده است.

وی ادامه داد: سعادتمند به کلمات جان می داد و در این زمینه اجرای خارق العاده ای داشت و در بین آثار خود به  دو اثر «عازم بود به میدان» و «نهاد پا در فرات» عشق می ورزید.

شاعر نامدار استان یزد دررابطه با همکاری با مرحوم حسین سعادتمند گفت: وی که آوازه شهرتش فرا تر از دیار دارالعباده بود، پسر خاله بنده و دوست صمیمی اینجانب بود که حاصل همکاری من و او، سرودن و اجرای بیش از 40 مرثیه عاشورایی  است.

شاعر مطرح یزدی با اشاره به علاقه خود به مرثیه «ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی» اظهار داشت: این اثر با درخواست استاد سعادتمند و با تلفیق اشعار بنده به شکل یک مرثیه جاوید درآمد که در میان اشعارم نسبت به این شعرعلاقه وافری دارم.

وی اذعان کرد: برخی سروده ها فقط در یک شب سروده شد که  آن هم در اثر توجه خاص حضرت اباعبدالله(ع)  بود و جالب این که این مراثی از بهترین اشعارم به حساب می آیند.

وی در خصوص نظر سعادتمند در مورد اشعارش بیان داشت: حسین سعادتمند یکی از بهترین مشوق های بنده در زمینه مرثیه سرایی بود زیرا او همیشه به من متذکرمی شد اشعار تو صحنه عاشورا را در برابر دیدگان سینه زنان و عزاداران حسینی نمایان می کند.

احمدمحبی با گرامیداشت یاد و خاطره صدای ماندگار دیارمان حسین سعادتمند ابراز داشت: زحمات سعادتمند سطح کیفی نوحه خوانی در محله فهادان را ارتقا داد و این محله را بر سر زبان ها انداخت.

شعر نوحه باید روان، ساده و قابل فهم برای عموم مردم باشد

این شاعر خوش ذوق یزدی به مرثیه خوانان و مرثیه سرایان جوان  توصیه کرد:خواندن و سرودن مرثیه؛ باید به روایت مصیبت کربلا اشاره داشته باشد به طوری که عموم مردم  بر معانی اشعار واقف باشند و دچار سردرگمی نشوند و در ضمن  جنبه های حماسی کربلا به خوبی حفظ شود البته که شعرهای عادفانه بسیار جایگاه ویژه ای  در زمان و مکان خاص خود دارد.

مرثیه سرای شهیر یزد ادامه داد: شعرایی که در زمینه مرثیه سرایی فعالیت می کنند باید قبل از هرچیز شناخت کامل از واقعه کربلا داشته و در موسیقی اصیل نیز دستی به آتش داشته باشند ضمن آنکه  شعر عاشورایی باید با استناد به اسناد معتبر و روایت دقیق باشد و مخاطب را مجذوب خود کند.

ذاکرین اهل بیت از ملودی های غربی استفاده نکنند

وی در پایان از ذاکرین اهل بیت درخواست کرد که از ملودی های غربی در نوحه های محرم استفاده نکنند و تاکید کرد: مادحین باید سعی کنند اصالت نوحه های محلی و سنتی را حفظ کنند و در حد امکان از تقلید بپرهیزند.

انتهای پیام /

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۱۱۰۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (16 اردیبهشت)

من ترک عشق شاهد و ساغر نمی‌کنم
صد بار توبه کردم و دیگر نمی‌کنم

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر و حور
با خاک کوی دوست برابر نمی‌کنم

تلقین و درس اهل نظر یک اشارت است
گفتم کنایتی و مکرر نمی‌کنم

هرگز نمی‌شود ز سر خود خبر مرا
تا در میان میکده سر بر نمی‌کنم

ناصح به طعن گفت که رو ترک عشق کن
محتاج جنگ نیست برادر نمی‌کنم

این تقویم تمام که با شاهدان شهر
ناز و کرشمه بر سر منبر نمی‌کنم

حافظ جناب پیر مغان جای دولت است
من ترک خاک بوسی این در نمی‌کنم

تفسیر :

انسان قابل اعتمادی هستید و وفای به عهد از خصلت های نیکوی شما است. به خاطر صداقت و دل پاکی که دارید هرگز سراغ نیرنگ بازی و فریبکاری نمی روید، همین ها باعث شده بین مردم محبوب باشید.

افراد حسود به دنبال آسیب زدن به شما هستند، مراقب آن ها باشید و به خداوند توکل داشته باشید که پیروزی حتمی است.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (15 اردیبهشت)